wewnątrzmaciczne ograniczenie wzrastania płodu

IUGR  (ang.  intrauterine growth restriction)  czyli  wewnątrzmaciczne

ograniczenie    wzrastania   płodu    stanowi   powikłanie    około   10%

wszystkich ciąż. O IUGR mówimy gdy dynamika wzrastania płodu nie

odpowiada wiekowi ciążowemu.

Rozpoznanie IUGR opiera się o:

• identyfikację czynnika sprawczego, gdyż postępowanie zależne jest od etiologii problemu

• ocena zahamowania wzrastania płodu dzięki badaniu USG

Identyfikacja czynnika sprawczego

• choroby matki, m. in.: nadciśnienie tętnicze, zespół antyfosfolipidowy, cukrzyca, hemoglobinopatie, choroby nerek, płuc czy naczyń;
  
• stosowanie używek: palenie papierosów, spożywanie alkoholu, zażywanie narkotyków;
• znaczne niedożywienie ciężarnej;
• zakażenia, m. in.: zakażenie wirusem opryszczki, cytomegalii, ospy wietrznej, pierwotniakiem Toxoplasma gondii czy Plasmodium falciparum, infekcja Helicobacter pylori
• choroby genetyczne;
• pierwotne choroby łożyska, m. in. łożysko przodujące, nieprawidłowe zagnieżdżenie łożyska;

Diagnostyka IUGR na podstawie badań ultrasonograficznych (USG)

Diagnostyka zaburzeń wzrastania płodu powinna obejmować:

• ocenę wieku ciążowego
  

          dokonuje się jej podczas badania USG na podstawie:

            - długości ciemieniowo-siedzeniowej, czyli odległości między główką a kością ogonową (CRL) - I trymestr ciąży

            - długości kości udowej (FL)

            - wymiaru poprzecznego móżdżku (TCD) 

• ocenę wielkości płodu 

          dokonuje się jej podczas badania USG na podstawie:

            - pomiaru obwodu brzucha (AL)

            - szacunkowej masy ciała (EFW)

• ocenę dynamiki wzrastania płodu

          dokonuje się jej na podstawie seryjnych badań USG, podczas których, kolejne pomiary pozwalają wykreślić indywidualny                   wzorzec wzrastania płodu, co stanowi najdokładniejszy parametr diagnostyczny IUGR

• ocenę objętości płynu owodniowego

Postępowanie w IUGR

IUGR w ok 10% stanowi czynnik sprawczy zgonów okołoporodowych, a także znacznie zwiększa ryzyko śmierci wewnątrzmacicznej płodu, z tego względu ciężarna u której zdiagnozowano, bądź też podejrzewa się hipotrofię wewnątrzmaciczną, powinna przebywać pod regularną opieką lekarza w celu ciągłego monitorowania dobrostanu płodu.

Do metod monitoringu zalicza się:

• ocenę przepływów krwi w naczyniach (pępowinowych oraz tętnicy środkowej mózgu płodu) metodą kolorowego Dopplera

• wykonywanie badania kardiotokograficznego (KTG) 

• profil biofizyczny płodu z oceną czynności serca płodu, ruchów oddechowych, ruchów całego ciała i napięcia mięśniowego 

• zliczanie ruchów płodu

• ocenę objętości płynu owodniowego

Monitorowanie dobrostanu płodu pozwala na wczesne wykrycie zagrożenia płodu i wdrożenie odpowiedniego postępowania.